YORGUN HAYAT

Bağ evinde uzanırken
Üzerime bir kelebek kondu
Sanki bu hayattaki rüzgara
Karşı kanat çırpmaktan yorulmuş.
Yorgun gövdesini gövdeme yaslamış
Bir sıcaklık arar gibiydi.
Şu güzel renkler
Bugün yok olacaktı.
Bunu kendi bilmiyordu
Ama yaşanacaklar varken,Öylece duruyordu.
Uç dedim hayatı,Sonuna kadar yaşa,
Uçmadı,
kovdum gitmedi,
Ölmüştü!
yaşayacağı nice güzellikleri,
O da bu hayatın manasızlığında,Yitip gitmişti.
Güle güle sevgili kelebek!
Bana güzelliklerin birgün,
Sona erip yok olacağını öğrettin.

Baki mustafausta. ( 15.02.2002)